Legende čačanske košarke: Miodrag Marjanović Marjan, 11 sezona prvotimac Železničara

Piše: Miloš Timotijević, istoričar

ČAČAK – Malo je košarkaša koji su u svojoj karijeri objedinili iskustvo igrača, trenera i sudije u sportu kojim su se bavili. Jedan takvih je i Miodrag Marjanović Marjan rođen je u selu u Visibabi kraj Požege 13. maja 1940. godine.

Miodrag je još dok je bio beba sa porodicom došao u Čačak, jer mu je otac bio železnički radnik. Tako je u Čačku završio osnovnu školu, a zatim upisao Gimnaziju koju završava u Gornjem Milanovcu. Potom je diplomirao je na građevinskom odseku Više tehničke škole u Čačku.

Već sa 14 godina postao je član KK Borac i igrao je za mlađe kategorije ovog kluba od 1954. do 1958. godine. Sa juniorima Borca bio je vicešampion Srbije 1957, kada debituje i za seniorski tim za koji je odigrao tri prijateljske utakmice. Već u novembru 1957. prelazi u drugi čačanski klub, KK Železničar, u kome je igrao sve do 1968. godine, kada odlazi na služenje vojnog roka. Najveći uspeh bilo je drugo mesto u južnoj grupi Srspke lige 1959, kada je Železničar jedini put u istoriji bio ispred Borca na kraju prvenstva. Krajem 1962. i početkom 1963. godine Marjanović je kao gostujući igrač ponovo nastupao za Borac u pripremnoj zimskoj ligi, ali nije zvanično postao njihov igrač.

Za prvi tim KK Železničar iz Čačka Miodrag Marjanović je za 11 godina odigrao oko 400 seniorskih utakmica. Bio je izuzetan strelac, sa veoma izgrađenim šutom do koga je došao istrajnim treninzima. Na pojedinim utakmicama postigao je preko 40 i 50 poena, u vreme kada nije postojala „trojka”. Tokom dve igračke sezone (1963, 1966) bio je ne samo igrač, već i trener Železničara. Zapamćen je po velikoj energiji koju je unosio u igru, a nije bežao ni od konflikta.

Kada se pravi „večita lista” najuspešnijih košarkaša KK Železničar iz Čačka prvo mesto svakako pripada Draganu Kićanoviću, drugo Radisavu Ćurčiću, jedinom Čačaninu koji je igrao u NBA (za Dalas) i osvojio Evroligu (sa Makabijem), a treće Miodragu Marjanoviću Marjanu, koji se, inače, osim košarke bavio atletikom i rukometom. Igrao je za gornjomilanovački Omladinac kao srednjoškolac.

Marjanović je posle dolaska iz vojske najpre razmišljao da igra za KK Borac, ali se ipak odlučio da postane košarkaški sudija. Napustio je KK Železničar 1969. godine kada je u njega došao njegov kasnije najpoznatiji i najslavniji igrač, Dragan Kićanović.

Ispit za košarkaškog sudiju položio je već 1962, ali je retko sudio. Sudija republičkog ranga postao je 1966, da bi do 1969. sudio na oko 200 utakmica. Za sudiju saveznog ranga položio je 1970, i već u oktobru te godine debitovao je u Prvoj saveznoj košarkaškoj ligi Jugoslavije za žene, a zatim u muškoj Prvoj ligi, koja je u to vreme najverovatnije bila najjača u Evropi. Bio je to veliki uspeh, jer je Miodrag Marjanović prvi sudija iz unutrašnjosti Srbije koji je sudio Prvu saveznu košarkašku ligu Jugoslavije. Ispit za internacionalnog FIBA sudiju položio je u Burgasu u julu 1977, kao kao prvi srpski košarkaški „sudija internacionalac” koji je živeo izvan Beograda i Novog Sada. Sudijskim poslom prestao je da se bavi 1986. godine.

Posle završetka košarkaške karijere u Čačku Miodrag Marjanović se preselio u Arilje, i gde i danas živi. Profesionalnu karijeru proveo je kao inženjer sve do penzije 2006. godine. Sa suprugom Radmilom dobio je sina Miljana (1972) i kćerke Marijanu (1973) i Jelenu (1977), od kojih ima šest unučadi. Osim posla, u Arilju je bio i trener u košarkaškom klubu Klik, u čijem je osnivanju učestvovao. Miodragom sin Miljan imao je takođe zapaženu igračku košarkašku karijeru u Jugoslaviji, Srbiji, a zatim i Rumuniji, potom i kao trener.

Košarkom se bavi i Miodragov unuk Jovan (2003), što je samo nastavak bavljenja sportom u porodici Marjanović.