IN MEMORIAM: Ranko Trifunović, privrednik i inovator u drvnoj industriji

ČAČAK, GORNJI MILANOVAC – Nakon kraće bolesti, uslovljene kovid infekcijom, u 78. godini života premino je Ranko Trifunović, tvorac i vlasnik firme “Trifunović“.

Rođen je 1943. godine u selu Pranjani, zaseok Katrići, školovao se u svom rodnom mestu, zanat završio u Stolarsko-zanatskoj radnji “Budućnost“ u Čačku, a u Ivanjici u tek otvorenoj drvopreradjivačkoj školi, završava srednju školu kao najbolji učenik, a prva diploma koju je škola izdala nosila je njegovo ime.

Potom završava prvu godinu na Šumarskom fakultetu, drvoprerađivački smer u Beogradu. Zbog krajnje finansiske oskudice, bio je prinuđen da napusti fakultet i zaposli se u “Simi Saragi“ u Čačku, ali već 1972. godine počinje svoj samostalan biznis za proizvodnju ramova za slike i goblene, ostvarujući se kao inovator i preduzetnik. Godinama kasnije upušta se u proizvodnju kormila za motorne čamce i jahte od mahagonija i drugih egzotičnih vrsta drveta. Osim toga, osvojio je proizvodnju samonosivih stepenica bez upotrebe eksera ili bilo kakvih metalnih vezivnih elemenata, a osvojio je i izradu više tipova ruleta za kockarnice.

Ranko Trifunović bio je izuzetan inventivac i talentovani inovator, uvek spreman da postojeće unapređuje i novo osmišljava. Iz takvog pristupa proizvodnji u drvoprerađivačkoj delatnosti ubrzo se poduhvatio najzahtevnijeg u struci: da razvija proizvodnju stolica i stolova od masivnog drveta, namenjenu domaćem tržištu i izvozu u 11 evropskih zemalja. Kupovao je mašine za fabriku, ali je neke, kao i brojne pristroje i automate sam projektovao i izrađivao. Sve što je proizveo potvrđivalo je njegovu izreku: “Sve mora biti savremeno, kvalitetno, brzo i jeftino proizvedeno, prvenstveno od domaćih sirovina“.

Ranko je svoje proizvode izlagao na brojnim domaćim i stranim sajmovima i za njih je dobijao povelje, diplome i zlatne sajamske ključeve. Po tome je bio poznat u drvnoj struci širom Jugoslavije, kao i u brojnim evropskim firmama. Nažalost, njegova proizvodnja, oprema, tehnička dokumentacija i započeti rad na prototipovima novih proizvoda nestala je u požaru 2012. godine. Iza toga nije započinjao novu proizvodnju, ali su ga druge firme angažovale kao stručnog konsultanta.

Poslednjih godinu dana radio je na rekonstrukciji stare mašine u novu automatizovanu, visoke serije, najnovije generacije. Na dan kada je izdahnuo, mašina je bila završena.

Njegov život je bio stvaranje, kome je izazov uvek bio da napravi ono što niko nije, uz nesebično deljenje svoga znanja i svake pomoći drugome.

Ostao je poznat i kao veliki dobrotvor, uvek spreman da pomogne pojedincu, kao i javnim ustanovama, bolnicama, obdaništima, školama…

Pamtićemo ga kao velikog čoveka i još većeg dobrotvora.

Neka mu je večna slava i veliko hvala.